ส่วนแรกจะขอเล่าวิถีชีวิตของคนทุ่งหัวช้างส่วนใหญ่เป็นชาวปกาเกอะญอ หรือกลุ่มชาติพันธุ์กะเหรี่ยง เรียกตนเองว่า “ปกาเกอะญอ” ซึ่งแปลว่า “คน” เป็นชนเผ่าที่มีจำนวนมากที่สุดในประเทศไทย แบ่งออกได้เป็น 2 กลุ่ม ได้แก่ สะกอ หรือ ยางขาว หรือ ปากฺกะญอ เป็นกลุ่มที่มีประชากรมากที่สุด และ โป หรือ โพล่ ในพื้นที่อำเภอทุ่งหัวช้างมี ปากกะญอ จำนวน 17 หมู่บ้าน จำนวน 3 ตำบล ได้แก่ ตำบลบ้านปวง 4 หมู่บ้าน ตำบลทุ่งหัวช้าง 7 หมู่บ้าน และตำบลตะเคียนปม 6 หมู่บ้าน รวมประมานประชากร 11,618 คน 3,648 ครัวเรือน มากที่สุดเป็นอันดับที่สองรองมาจากอำเภอลี้ คนที่นี่ส่วนใหญ่มีวิถีชีวิตเรียบง่าย เสน่ห์ของที่นี่ คือ “การทอผ้า” ชาวกะเหรี่ยงมีภาษาพูดเป็นของตนเอง การแต่งกายส่วนใหญ่จะตัดเย็บเสื้อผ้าที่ทอขึ้นเอง และมีเอกลักษณ์เฉพาะตัวและได้รับอิทธิพลจากภายนอก โดยเฉพาะคนรุ่นใหม่ที่ได้รับการศึกษาจากภายนอก ส่วนคนรุ่นเก่ายังคงยึดถือขนบธรรมเนียมประเพณีดั้งเดิม ไม่ค่อยสนใจวัฒนธรรมภายนอก นอกจากการมีวิถีชีวิตที่น่าศึกษา ยังมีสถานที่ท่องเที่ยวและแหล่งทางวัฒนธรรมที่ผู้คนส่วนใหญ่จะร่วมกันมาทำบุญและร่วมเทศกาลประเพณีได้ตลอดปี คนในชุมชนส่วนใหญ่เป็นชาวเขาเผ่ากระเหรี่ยงที่นับถือศาสนาพุทธ ผสมผสานเกี่ยวกับความเชื่อเรื่องการนับถือผีและมีประเพณีที่ปฏิบัติสืบทอดกันมาคือ “ฤดูจำศีล” หรือที่เค้าเรียกกันว่า “คนในห้ามออก คนนอกเข้า” 3 วัน 3 คืน